Korean Language in Tourism

คำพูดพื้นฐาน

เป็นประโยคสำหรับคนทุกคนที่มีใจรักเกาหลีเลยนะคะ ใช้พูดได้ในหลายๆ โอกาสไม่ว่าจะเป็นพบกันครั้งแรกหรือฝึกการสนทนาเบื้องต้น เป็นคำที่ง่ายมากๆ เลยค่ะ หากนำไปใช้ร่วมกับชีวิตประจำวันจะทำให้จำง่ายขึ้น เป็นคำทั่วไปที่ควรจำให้ได้นะคะ 안녕하세요. (อัน-นยองฮาเซโย) = สวัสดีค่ะ 실례합니다. (ชิล-รเยฮัมนีดา) = ขอโทษนะคะ (ใช้เป็นการขอรบกวนค่ะ ประมาณว่า Excuse me.) 죄송합니다. (ชเว-ซงฮัมนีดา) / 미안합니다. (มีอันฮัมนีดา) = ขอโทษค่ะ (ใช้ขอโทษเมื่อทำผิด เป็นระดับสุภาพและระดับธรรมดาค่ะ) 감사합니다. (คัมซาฮัมนีดา) = ขอบคุณค่ะ 괜찮습니다. (แควนชันซึมนีดา) = ไม่เป็นไรค่ะ 아니요. (อานีโย) = ไม่ค่ะ 네. (เน) = ค่ะ,ใช่ค่ะ (ไว้ขานรับ) 제가 태국인입니다. (เชกา แทกุกิน อิมนีดา) = ฉันเป็นคนไทยค่ะ

การซื้อของ

คำนาม + 있나요? (…อิซนาโย๊) = มี + คำนาม + ไหมคะ? ใช้ในกรณีที่คุณเดินเข้าไปในร้านค้าแห่งหนึ่ง ซึ่งมีสินค้ามากมายไปหมด ถ้าหากคนขายทักทายเราก็ให้ส่งยิ้มแล้วถามกลับเลยค่ะ ไม่ว่าเขาจะทักมาว่ายังไง(ซึ่งบางทีเราอาจฟังไม่รู้เรื่อง) ประมาณว่า ขอโทษนะคะ มีเจ้านี่ไหมคะ? ไม่รู้ว่าแม่ค้าเกาหลีคนนั้นจะใจดีหรือเปล่า เพราะฉะนั้นถามแล้วก็ควรซื้อนะคะ คำตอบที่ได้ก็จะเป็น 있어요. (อิซซอโย) มีค่ะ หรือ 아니오. (อานีโอ) ไม่มีค่ะ 얼마예요? (ออลมาเยโย๊?) = เท่าไหร่คะ? พอได้พบกับสิ่งที่ต้องการแล้วเห็นว่ามันถูกใจก็ถามราคาเลยค่ะ สินค้าแต่ละอย่างนั้นบางอย่างก็จะมีราคาติดอยู่บนสินค้า เป็นป้ายแปะอยู่ที่ชั้นวาง หรืออาจจะมีราคากำกับไว้ตรงไหนสักที่ แต่หากเราสนทนากับคนขายอยู่สามารถถามเขาได้เลยค่ะไม่ต้องมัวหาป้าย เลขราคา(วอน) + 원이에요. (…วอนีเอโย) = เลขราคา(วอน) + วอนค่ะ คำตอบที่ได้จากแม่ค้าก็คือราคาของสิ่งนั้นๆ นั่นเองค่ะ สกุลเงินของเกาหลีคือเงินวอน (원) โดยจะบอกจำนวนหรือตัวเลขราคามาก่อนตามด้วยคำว่าวอน ดังนั้นควรแม่นตัวเลขไว้ก็ดีนะคะ คำนาม + 주세요. (…จูเซโย) = ขอ + คำนาม + ค่ะ ดูสินค้าหลากหลายอย่างแล้ว ถูกใจก็เยอะแยะ แต่ที่จะซื้อน่ะมีแค่อย่างเดียวนี่ ให้ประโยคนี้ในการเจาะจงไปยังของที่จะเอาค่ะ เช่น ดูทั้งเสื้อ กระโปรง หมวก ผ้าพันคอ ถุงเท้า กางเกง แต่จะเอาแค่เสื้อ ก็บอกไปเลยว่างั้นขอเสื้อค่ะ หมายความว่าจะเอาแค่เสื้อนั่นเอง (ควรระบุด้วยนะคะว่าจะเอาเสื้อน่ะเสื้อไหน) 선물포장해주세요. (ซอนมุล โพจังแฮ จูเซโย) = ช่วยห่อของขวัญให้ด้วยค่ะ จ่ายเงินไปแล้วลูกค้าคือพระเจ้า หากของที่ซื้อไปจะนำไปฝากใครเป็นของขวัญก็บอกคนขายไปเลยว่าช่วยห่อให้ด้วยค่ะ ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับแต่ละร้านนะคะ บางร้านไม่คิดค่าห่อแล้วยังมีของแถมเป็นโบว์หรือสติ๊กเกอร์ติดมาให้อีก แต่บางร้านก็อาจจะคิดค่าห่อด้วยค่ะ คำศัพท์เพิ่มเติม 이거  (อีกอ) = นี่,อันนี้ 저것 (ชอ-กอซ) = นั่น,อันนั้น 너무  (นอมู) = มาก,เกินไป 비싸요. (พีซาโย) = แพง 커요 (คอโย) = ใหญ่ 작아요 (ชากาโย) = เล็กตัวอย่างบทสนทนาการซื้อขายA: 실례합니다.모자 있나요? (ชิล-รเยฮัมนีดา. โมจา อิซนาโย๊) = ขอโทษนะคะ มีหมวกไหมคะ?B:  있어요. 이거예요. (อิซซอโย. อีกอเยโย) = มีค่ะ นี่ค่ะA:  이거 너무 커요.(อีกอ นอมู คอโย) =อันนี้ใหญ่เกินไปค่ะB:  그럼… (คือรอม…) = ถ้าอย่างนั้น…A:  저것 모자 주세요. (ชอ-กอซ โมจา จูเซโย) = ขอหมวกอันนั้นค่ะB:  네. (เน) = ค่ะ A: 얼마 예요? (อีกอ ออลมาเยโย๊?) = นี่เท่าไหร่คะ? B: 10,000 원이에요. (มัน วอนี เอโย) = หมื่นวอนค่ะ A:  네. 선물 포장해 주세요. (เน. ซอนมุล โพจังแฮ จูเซโย) = ค่ะ ช่วยห่อของขวัญให้ด้วยนะคะ

การเดินทาง

สถานที่ + 이어디에있어요? (…อี ออดีเอ อิซซอโย๊) = สถานที่ + อยู่ที่ไหนคะ? ควรถามบุคคลที่ให้บริการด้านนี้จะให้คำตอบได้ดีที่สุดค่ะ เช่น หากจะไปด้วยรถไฟฟ้าก็ถามพนักงานรถไฟฟ้าที่ให้บริการตั๋วหรือคอยเดินตรวจแถวๆ นั้นได้ว่าที่นี่อยู่ที่ไหน หากไม่มั่นใจก็ถามต่อค่ะ สถานที่ +이 여기에서멉니까? (…อี ยอกีเอซอ มอบนีก๊ะ) = สถานที่ + อยู่ไกลจากที่นี่ไหมคะ? ทราบแล้วว่าอยู่ที่ไหน แล้วคำถามต่อไปก็คือ ที่นั่นน่ะอยู่ใกล้ไกลจากที่นี่แค่ไหน ซึ่งถ้าไม่ไกลมากก็เดินไปได้เลยค่ะ การเดินเท้าของชาวเกาหลีเป็นเรื่องปกติเพราะเกาหลีไม่ได้ร้อนแดดเปรี้ยงอะไรและมีต้นไม้ร่มรื่นข้างทางด้วย หากเป็นวันที่มีเมฆจะบรรยากาศดีมากเลยนะคะ สถานที่ + 에는어떻게가요? (…เอนึน ออต็อกเค คาโย๊) = ไป + สถานที่ + ยังไงคะ? ใกล้หรือไกลก็แล้วแต่ หากเดินไปผิดทางก็แย่แน่นอน ดังนั้นคำถามนี้สำคัญที่สุดค่ะ คำตอบที่ได้จะไม่แน่นอน แล้วแต่ว่าจะบอกเป็นตำแหน่งจุดสำคัญ ตรงไปซ้ายขวา หรือชี้ให้เห็นๆ กันไปเลยว่าใกล้แค่นี้เอง และบางทีอาจจะบอกมาเป็นชื่อย่าน ชื่อสถานีรถไฟ หรือชื่อถนนเมืองต่างๆ ก็ได้ค่ะ คำศัพท์เพิ่มเติม 가깝. (คากับ) = ใกล้ 멉. (มอบ) = ไกล 가 (คา) = ไป 와 (วา) = มา 어디 (ออดี) = ที่ไหน ตัวอย่างบทสนทนาการเดินทาง A:  실례합니다. 음식점이 여기에서 멉니까? (ชิล-รเยฮัมนีดา. อึมซิกชอมี ยอกีเอซอ มอบนีก๊ะ) = ขอโทษนะคะ ร้านอาหารอยู่ไกลจากที่นี่หรือเปล่าคะ? B:  아니요. 가깝습니다. (อานีโย คากับซึมนีดา) ไม่ค่ะ อยู่ใกล้ A:  어떻게 가요? (ออต็อกเค คาโย๊) = ไปยังไงคะ? B:  걷다. 똑바로 그리고 왼쪽예요. (คัดด่ะ. ตกบาโร คือรีโก เวนจ๊กเยโย) = เดินไปค่ะ ตรงไปซ้ายมือ A:  감사합니다. (คัมซาฮัมนีดา) = ขอบคุณค่ะ B:  괜찮습니다. (แควนชันซึมนีดา) = ไม่เป็นไรค่ะ

พอจะเข้าใจบ้างไหมคะทุกคน? สังเกตได้ว่าแต่ละอย่างนั้นต้องพยายามรู้คำศัพท์ต่างๆ ไว้ด้วยนะคะ แต่เมื่อถึงสถานการณ์นั้นจริงๆ แล้ว สิ่งที่สำคัญที่สุดคือตัวเรานั่นแหละค่ะ อยากได้อะไรก็อาจจะชี้เอาหรือหยิบขึ้นมาเลย อยากไปไหนก็ลองสอบถามบุคคลที่เป็นเจ้าหน้าที่ด้วยภาษาอังกฤษดูก็ได้นะคะ เพราะถ้าหากถามกับคนทั่วไปอาจจะไม่สนใจเราหรือฟังเราไม่รู้เรื่องนั่นเองค่ะ แต่ก็ไม่ถือว่าเป็นอุปสรรคนัก เพราะปัจจุบันนี้เกาหลีใต้ก็เป็นประเทศที่คนไทยไปท่องเที่ยวเยอะมาก ไหนจะคนชาติอื่นๆ ที่หลงใหลในกระแสเกาหลีอีก เรื่องการให้บริการนักท่องเที่ยวนี่ไม่น่าจะบกพร่องอะไรค่ะสุดท้ายนี้ฝากคำพูดเล็กๆ น้อยๆ สำหรับการพบเจอผู้คน เป็นคำพูดทั่วไปให้เอาไปใช้ได้หลายโอกาสแล้วกันค่ะ เที่ยวเกาหลีให้สนุกนะคะ

만나서 반갑습니다. (มันนาซอ พันกับซึมนีดา) = ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ 영어를 할수 있어요? (ยองออรึล ฮัลซู อิซซอโย๊?) = พูดภาษาอังกฤษได้ไหมคะ? ในกรณีที่คู่สนทนาพูดภาษาอังกฤษได้ก็จะตอบว่า할수 있어요. (ฮัลซู อิซซอโย) แปลว่า พูดได้ค่ะ แต่ในกรณีที่พูดไม่ได้ ก็จะตอบว่า 못해요. (มทแทโย) ที่แปลว่า ไม่ได้ค่ะ แล้วก็ต้องงมภาษาเกาหลีต่อไป~ 누구요? (นูกูโย๊) = ใครคะ? 왜요? (เวโย๊) = ทำไมคะ? 알았어요? (อารัซซอโย๊) = เข้าใจไหมคะ? 알았어요. (อารัซซอโย) = เข้าใจค่ะ 사진좀 찍어 주세요? (ซาจิน จม ชิกอ จูเซโย๊?) = ช่วยถ่ายรูปให้หน่อยได้ไหมคะ? 날씨가 시원해요. (นัลชีกะ ชีวอนแฮโย) = อากาศหนาว 날씨가 더워요. (นัลชีกะ ทอวอโย) = อากาศร้อน 쓰레기를 버리지마세요. (ซึเรกีรึล พอรีจิมาเซโย) = อย่าทิ้งขยะ ประโยคนี้อาจพบเห็นได้ตามป้ายต่างๆ ในหลายสถานที่ หรืออาจได้ยินจากคนเกาหลีที่มีจิตสำนึกค่ะ (ไม่แน่ว่าอาจจะเป็นคนกวาดขยะมาตักเตือนก็ได้นะคะ) ดังนั้นหากได้ยินประโยคนี้แล้ว เขาขอร้องด้วยความสุภาพ เราเป็นฝ่ายไปเยี่ยมเยือนประเทศเขาก็ช่วยกันรักษาความสะอาดนะคะ ทั้งประเทศเราและประเทศเขาเลยนะ 천천히 하세요. (ช่อนชอนฮี ฮาเซโย) = พูดช้าๆ หน่อยค่ะ เอาไว้แสดงความใสซื่อของเราค่ะ (?) การขอร้องแบบน่ารักๆ ทำหน้างงๆ แล้วพูดว่า ‘กรุณาพูดช้าๆ หน่อยเถอะนะคะ’ แบบนี้นี่ดูน่ารักไม่หยอกเลยนะคะ ยกเว้นว่าจะอยู่ในสถานการณ์ที่เป็นเรื่องจริงจัง กำลังดุเดือดหรือเร่งรีบ อย่างเช่นว่ามีรถเกิดอุบัติเหตุ แต่ก็ยังขอให้พูดช้าๆ หน่อยสิค้า ฟังไม่ทันแบบนี้คงจะไม่ไหวล่ะค่ะ 배고 파요. (แพโก พาโย) = หิว คำนี้เอาไปใช้ในร้านอาหารดูจะไม่เหมาะเท่าไหร่ เพราะแม้แต่ในไทยเองก็แปลกๆ เหมือนกันถ้าเข้าไปนั่งแล้วบอกว่าหิว ดังนั้นถ้าจะสั่งอาหารให้ใช้คำเดียวกับที่ไว้ตกลงซื้อสิ่งของนั้นก็คือ คำนาม + 주세요. (…จูเซโย) = ขอ + คำนาม + ค่ะ แต่ควรบอกจำนวนและขนาดไปด้วยว่าอยากทานกี่ชามกี่จาน จานขนาดกลางหรือใหญ่ ส่วนคำว่าหิวนี้เอาไว้ใช้พูดกับไกด์ นักท่องเที่ยว หรือคนเกาหลีทั่วไปดีกว่าค่ะ หากเดินช็อปเสียจนลืมทานของอร่อยๆ ก็บอกไปเลยว่าหิวอ่ะ ทีนี้ก็ไปหาของกินกันได้เลย อย่าพลาดเชียวนะคะ ย่านของกินนี่ใช่เล่นเลยนะ 한복을 입고싶습니다. (ฮันบกกึล อิบโกชิพซึมนีดา) = อยากใส่ชุดฮันบกค่ะ เหมาะกับตอนไปเที่ยวพิพิธภัณฑ์หรือเมืองเก่าค่ะ อาจมีร้านให้ใส่เพื่อถ่ายรูปก็ได้ เมื่อมาถึงเกาหลีแล้วก็ลองใส่ชุดฮันบกเลยค่ะ 또 만나요. (โต มันนาโย) = แล้วพบกันใหม่ ใช้ในโอกาสจะจากกันแล้วค่ะ แต่ไม่ใช่ขั้นสุภาพนะคะ ดังนั้นจึงเหมาะที่จะเอาไว้พูดกับคนที่พอจะรู้จักกันมากนิดนึงก็ดีค่ะ ประมาณว่า “แล้วเจอกันอีกครั้งนะ” สำหรับคืนนี้ขอไปพักผ่อนก่อน พรุ่งนี้เช้าก็ตื่นมาใหม่ไปลุยสวนสนุกกันต่อ เย้~